„Wierzę w Ciebie” – jak wspierać dziecko podczas castingu… i nie tylko?

Ubierasz się z dbałością o każdy szczegół: neutralny, ale elegancki strój, subtelne dodatki, wszystko na swoim miejscu. Wiesz, co chcesz powiedzieć, powtórzyłeś w myślach swoje mocne strony, sukcesy i czego cię nauczyły porażki. Jesteś gotowy, ale stres i tak jest. Nie jest łatwo być ocenianym. Firma sprawia dobre wrażenie, a ty chciałbyś tam pracować… Pora iść, bo na rozmowę o pracę musisz się stawić punktualnie. Żegnasz się z domownikami i słyszysz na do widzenia: „daj z siebie wszystko. Bardzo mi zależy, żebyś dostał tę pracę”, „tylko się nie popisuj!”, „będzie mi przykro, jak kiepsko ci pójdzie”, „pamiętaj, tylko nie rób tych głupich min”, „mów wyraźnie i wolno, nie bełkocz jak zawsze”, „nie chciałbym być tobą rozczarowany.”, „musi ci się udać”, „jak ci dobrze pójdzie, to kupię ci coś fajnego”… a może wolałbyś usłyszeć: „wierzę w ciebie”, „jestem z tobą”, „trzymam mocno kciuki”? Które z tych komunikatów doda ci wiatru w żagle? Które z nich sprawią, że będziesz mniej spięty? Które pomogą ci być swobodnym, spontanicznym i pokazać się z jak najlepszej strony?

Już przedszkolaki rozpoznają sytuację „oceny”. Niektóre z nich podczas przedstawień są onieśmielone i zawstydzone. Napina się całe ich ciało, chowają buzię za rękami, cicho mówią, czasem wycofują się, a w większym napięciu pojawia się nawet ból brzuszka czy płacz. Dziecko zaczyna rozumieć, że jego zachowanie jest oceniane – może wywołać zadowolenie lub dezaprobatę. Reakcje dziecka na tremę zależą od jego temperamentu, ale również od postaw rodziców. Większość rodziców deklaruje, że podczas castingu chce, by dziecko dobrze się bawiło. Co robić, by faktycznie tak było? Czego unikać, by tej dobrej zabawy nie zepsuć? Drodzy rodzice, rzućcie okiem na poniższe punkty, by Wasze dzieci z uśmiechem wspominały casting, w którym wzięły udział – bez względu na jego wynik.

Casting to wybór, nie obowiązek.
Jeśli będziesz traktował casting jako przygodę, nowe doświadczenie, to ten luz udzieli się dziecku. Miło będziecie wtedy kojarzyć ten dzień bez względu na to, jakim wynikiem zakończy się przesłuchanie.
Dla kogo ten casting?
Zadaj sobie pytanie, dlaczego chcesz, aby Twoje dziecko wzięło udział w castingu? Co Tobą kieruje? Czy w tej decyzji przeważa potrzeba dziecka czy Twoja? Większość rodziców odpowie, że ich dziecko samo chciało wziąć udział w castingu. Warto jednak pamiętać, że dzieci doskonale wyczuwają pragnienia rodziców i starają się postępować tak, by spełnić ich oczekiwania.
Sprawdź organizatora castingu.
Zwróć uwagę, czy casting jest przeprowadzany z szacunkiem i uważnością na psychikę i potrzeby dziecka. Czy miejsce, w którym się odbywa jest bezpieczne i przyjazne? Czy ludzie odpowiedzialni za casting są dla dziecka mili? Ja reagują na dziecko – czy potrafią je wesprzeć, wzmocnić, z szacunkiem stawiać mu granice, kiedy jego zachowanie tego wymaga? Czy organizator przewidział jakieś atrakcje dla dzieci na czas oczekiwania na przesłuchanie: animatorów, konkursy, zabawy? Zapytaj o program telewizyjny, do którego dziecko będzie przesłuchiwane, żebyś był spokojny, że dziecko będzie tam traktowane podmiotowo.
Niech dziecko zdecyduje.
Pozwól dziecku zdecydować, czy chce wziąć udział w castingu czy też nie. Nie zmuszaj go, nie przekonuj nagrodą, którą dostanie po. Pamiętaj, że casting nie jest obowiązkiem, dlatego oddaj dziecku pełną swobodę w podjęciu decyzji. Spróbuj uzyskać jak najwięcej informacji o castingu, pokaż dziecku filmik z poprzednich edycji. Nieznana i stresująca sytuacja stanie się wtedy bardziej przyjazna. Opowiedz o zadaniach związanych z ewentualnymi występami w programie. Nie zniechęcaj, ale postaraj się otwarcie porozmawiać z dzieckiem o plusach i minusach występu w telewizji . Na koniec spokojnie zapytaj, czy ma ochotę wziąć udział w takim wydarzeniu: „Każda twoja decyzja będzie dobra. W tej sprawie ty decydujesz”.
Pozwól dziecku poczuć się swobodnie, pozwól mu być sobą.
By Twoje dziecko mogło czuć się naturalnie i spontanicznie, potrzebuje dobrej atmosfery. Pomóż mu w wyborze ubrania, ale nie naciskaj na garderobę, w której może i wygląda idealnie, ale nie czuje się swobodnie. Postarajcie się, by dzień castingu nie kojarzył się z pośpiechem i nerwami. Zaproponuj dziecku zabranie ze sobą jakiegoś przedmiotu, który dobrze mu się kojarzy i które chciałoby mieć ze sobą. Może będzie to ulubiony miś albo „szczęśliwy” kamyk?
Wsparcie zamiast presji.
Dobrze, by dziecko wiedziało, że akceptujesz je bez względu na to, jak radzi sobie z wyzwaniami codzienności. Możesz nie akceptować niektórych z jego zachowań, ale nie samego dziecka. Każdy – bez względu, czy jest dorosłym czy dzieckiem lubi słyszeć: „wierzę w ciebie”, „trzymam kciuki”, „kocham cię”.
Bądź uważny na sygnały ze strony dziecka.
Czuwaj nad dobrym samopoczuciem dziecka podczas castingu. Czy jest mu tam dobrze? Czy chce tam być? Spróbuj wyczuć granicę pomiędzy tremą dziecka a paraliżujących strachem. Równocześnie staraj się nie zadawać zbyt wielu pytań: „czy na pewno chcesz tu być?”, „chcesz zostać czy wyjść?”- to może wzbudzić w dziecku niepokój, że szykuje się coś niedobrego, skoro rodzic tak bardzo dopytuje.
Chwal za wysiłek, a nie za wynik.
Po przesłuchaniu zapewnij dziecko, że jesteś dumny z jego odwagi, że zdobywa nowe doświadczenia, że poznaje nowe osoby i nowe miejsca. Pokaż dziecku, że jest ważne. Daj mu przestrzeń na wyrzucenie z siebie wrażeń i emocji. Słuchaj, nie oceniaj. Nazywaj jego odczucia. Pozwól mu pomilczeć, jeśli tego potrzebuje: „jestem bardzo ciekawy, jak ci się podobało. Chętnie posłucham, jak będziesz chciał mi opowiedzieć”. Przytul, jeśli pojawią się łzy. Nie bagatelizuj smutku, nie wyśmiewaj łez. Daj dziecku na nie czas a potem dowiedz się, jakie jest ich źródło.
I na koniec – bawcie się dobrze! To Wasz dzień.

Weronika Dzierżawa-Nalewajska
Psycholog dziecięcy, psychoterapeutka