Skarbnik - Duch Kopalni
awno, dawno temu na Śląsku wybudowano wiele kopalni. Górnicy zjeżdżali pod ziemię w poszukiwaniu węgla. Kuli ściany, i na koniec dnia wypychali wagoniki z węglem na powierzchnię. Ich praca była niebezpieczna, bo korytarze były ciasne i ciemne, a ściany groziły zawaleniem.
W podziemnych korytarzach mieszkał duch kopalni - Skarbnik. Dniem i nocą strzegł kopalnianych tajemnic i ukrytych pod ziemią skarbów. Skarbnik lubił pomagać uczciwym i pracowitym górnikom.
Pewnego dnia do kopalni przyszedł młody chłopiec o imieniu Karlik. Jego ojciec ciężko zachorował. Jako najstarszy z rodzeństwa, Karlik musiał pójść do pracy. Gdy chłopiec stanął przed sztygarem, ten dał mu warunek. „Pozwolę ci zostać, jeśli będziesz pracował przez tydzień tak dobrze jak inni górnicy.”
Karlik szybko przekonał się, że nie dorówna doświadczonym górnikom. Wtedy obok niego stanął starszy górnik. Zaoferował swoją pomoc. Karlik musi jedynie uczciwie oddać mu część zarobionych pieniędzy.
Karlik przystał na tę propozycję, bo zależało mu na pracy i nie chciał zawieść swojej rodziny. Przez cały tydzień ciężko pracował i uczył się pod okiem starszego górnika, który zgodnie z obietnicą pomagał mu w kuciu ścian i pchaniu wagoników.
Zdumiony zręcznością i siłą Karlika Sztygar pozwolił mu zostać w kopalni, i wypłacił tygodniowy zarobek. Karlik natychmiast udał się z pieniędzmi do starego górnika. „Wezmę tylko tyle ile zarobiłem. Reszta należy do ciebie.”
Wtedy starszy górnik uśmiechnął się i przemienił w Skarbnika, ducha kopalni. „Uczciwy jesteś i pracowity,” powiedział Skarbnik do Karlika.” Te pieniądze należą się tobie.” Po czym zniknął, a Karlik wrócił dumny do domu, aby opowiedzieć o wszystkim rodzinie.
